Ο ήχος της Moor Mother αντηχεί μέσα σε αυτούς τους χώρους όπου καταργούνται τα όρια μεταξύ διαφορετικών μορφών τέχνης: low-fi/dark rap/chillstep/black girl blues/witch rap/coffee shop riot gurl songs/southern girl dittys/black ghost. Το έργο είναι αυτοβιογραφικό, αφού και η ίδια δηλώνει συχνά ενώπιον του ακροατηρίου της: «Καθετί που κάνω είναι μια αληθινή ιστορία». Η Moor Mother πέρασε πάνω από μία δεκαετία στην underground σκηνή της Φιλαδέλφειας, εκσυγχρονίζοντας τον ήχο των τραγουδιών διαμαρτυρίας με ηλεκτρικά, τραχιά αλλά και πλούσια υπόγεια ρεύματα που συνεπαίρνουν τον ακροατή, με στίχους που μιλάνε για συστημικό ρατσισμό και ιστορικά τραύματα, αλλά και για τη μαύρη θεωρία και τον διατομεακό φεμινισμό, όλα αυτά συνδυασμένα με Αφρο-φουτουριστικές ρήσεις. Εκτός από τις ζωντανές εμφανίσεις και τις ηχογραφήσεις της, έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, με τίτλο Fetish Bones και Analog Fluids. Το 2016 δημιούργησε επίσης το έργο Hour/Shift, που παρουσιάστηκε στο Vox Populi με τη μορφή ενός 14ωρου τεστ αντοχής – μια «ηχητική διαμαρτυρία» σε συμπαράσταση προς τα θύματα ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας. Η καλλιτέχνις είναι μέλος, όπως και η Rasheedah Phillips, της συλλογικότητας Black Quantum Futurism. Για την AB7, η Moor Mother δημιουργεί έναν χώρο ακρόασης που διερευνά τη συνολική της θεώρηση για τον ήχο, τον λόγο, τη διαμαρτυρία και την ενδυνάμωση. Βαρυσήμαντα, τραχιά και μετρημένα, τα ηχητικά της μηνύματα συνιστούν κάλεσμα για δράση και ταυτόχρονα στοχασμό πάνω στα όσα έχουν συμβεί.

Loom, 2021
Πρωτότυπο ηχητικό έργο, 5'09''
Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Ανάθεση και παραγωγή της Μπιενάλε της Αθήνας