Η ταινία Girl Talk της Wu Tsang παρουσιάζει τον ποιητή, θεωρητικό και τακτικό της συνεργάτη Fred Moten να λικνίζεται ρυθμικά υπό τους ήχους μιας ερμηνείας ενός κλασικού τζαζ τραγουδιού. Ο Moten φοράει έναν ωραίο μανδύα με καρφιά που καθρεφτίζει το φως του ήλιου καθώς ο ίδιος στροβιλίζεται σε αργή κίνηση, σχηματίζοντας με τα χείλη του τα λόγια του τραγουδιού. Ο απλός, ερασιτεχνικός χαρακτήρας του χορού καθώς και του μέσου καταγραφής (ενός iPhone) παραπέμπει σε μια στιγμή αυθορμητισμού, τυχαία και ταυτόχρονα σκηνοθετημένη, που διερευνά την ταυτότητα των δύο πρωταγωνιστών και τον κοινό τους χώρο, ο οποίος γίνεται η τρίτη οντότητα στην ταινία. Ο θεατής αντιλαμβάνεται μια αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο δημιουργών, καθώς οι κυρίαρχες πρακτικές τους εναλλάσσονται στο προσκήνιο - εικαστική και σωματική η επικοινωνία της Wu Tsang, γραπτός και προφορικός λόγος εκείνη του Moten.

Το ίδιο το τραγούδι – η ερμηνεία από τη Betty Carter του «Girl Talk», σύνθεσης δύο αντρών (Neal Hefti και Bobby Troup για την ταινία Harlow, του 1965) – μιλάει για γυναίκες. Ερμηνευόταν από άντρες, μέχρι που διασκευάστηκε για γυναίκες, αλλάζοντας το «they» σε «we». Ωστόσο, η εκδοχή που ακούγεται στην ταινία είναι σε παραγωγή του Josiah Wise, γνωστού ως Serpentwithfeet, πειραματικού μουσικού από το Μπρούκλιν.

Girl Talk, 2015
Μονοκάναλο HD βίντεο με ήχο στερεοφωνικό, 4’00’’
Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της Galerie Isabella Bortolozzi, Βερολίνο